گروه چارتار این بار در موسسه خیریه محک کنسرت برگزار کرد؛
مرا به خاطرت نگهدار
آنجا، آن بالا ایستاده است: باشکوه و مهربان. بیمارستان محک. اتوبان امام علی را تا انتها می روی و از انتها انتهاتر، به آخر آن می رسی و بعد تابلوهای نارنجی کنار جاده را می گیری و از تپه های دارآباد بالا می روی تا آن بالا به جایی برسی که چشم امید بسیاری از کودکان سرطانی و خانواده های آنان است. از اولین پیچ تپه که رد می شوی، آن بالا ساختمان یلند و سفید بیمارستان را می بینی که مهربان و باشکوه ایستاده و این بار مهمان گروه تازه اوج گرفته «چارتار» و علاقمندان آنهاست که بلیت تهیه کرده و آمده اند تا تماشاگر هنرنمایی آنان باشند.

روش محک اینگونه است که اول از همه خبر کنسرت هایش به یاوران محک اطلاع رسانی می شود و بنابر اعلام روابط عمومی موسسه خیریه محک، تمامی بلیت های چارتار، در کمتر از سه ساعت توسط یاوران هنردوست محک خربداری شد.

***

پنجشنبه 11 اردیبهشت ماه 1393 ساعت 20. وارد سالن انتطار که می شویم، دکتر عباس آخوندی، وزیر محترم راه و شهرسازی را می بینیم که با همراهان آمده و منتطر آغار کنسرتند. جمعی از هنرمندان و اعضای هیأت امنا و هیأت مدیره محک هم هستند. کنسرت البته، کمی دیرتر از زمان مشخص شده اولیه، سه دقیقه مانده با ساعت 21 آغاز می شود. صحنه سالن مجموعه محک کوچک و نزدیم به تماشاگران است. در یک ردیف نوازندگان گروه نشسته اند. اول آرش فتحی، آهنگساز گروه چارتار که پشت کیبورد نشسته است، بعد بهزاد حسن زاده که کمانچه می زند، بعد دارا دارایی که بیس می زند، بعد آرش پژندمقدم که نوازنده درامز است و در انتها هم آیین احمدی‌فر تنظیم کننده گروه که اینجا هم گاهی ساز می زند و هم با لپ تابش مسئول افکت های صوتی الکترونیکی ست. سر آخر هم آرمان گرشاسبی می آید. ساده لباس پوشیده است. همه گروه همینطورند و لباس هماهنگ و منسجمی ندارند. کنسرت با نوای کمانچه شروع می شود که اورتور قطعه هندسه را می نوازد. مردم می شناسند و دست می زنند و خواننده می خواند:

«هر گوشه‌ای از شور آواز من پیدا می شود قصیده ی تو» و به این بیت که می رسد همراهی مردم کم کم شروع می شود:

«ایمان من در حلقه‌ی هندسه‌ی اندام توست»